ΚΚΕ

Ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα εργοδότες χρησιμοποιούν την υποβολή μήνυσης κατά την απόλυση εργαζόμενων με συνέπεια να απαλλάσσονται από την καταβολή αποζημίωσης. Για το σκοπό αυτό στηρίζονται σε διατάξεις του Νόμου 2112/1920 ενός προπολεμικού Νόμου, οι οποίες επαναδιατυπώθηκαν με τους γνωστούς αντεργατικούς νόμους Γεωργιάδη, όπως το άρθρο 331 του ΠΔ 80/2022 και 342 του ΠΔ 62/2025.

Μάλιστα προβλέπεται ότι ο εργαζόμενος για να λάβει την αποζημίωση απόλυσης θα πρέπει μετά την αθώωση του στο δικαστήριο ή με βούλευμα, να την αιτηθεί και μάλιστα σε «εύλογο» χρόνο. Αν αναλογιστεί κανείς ότι πρόκειται για διαδικασία, η οποία μπορεί να διαρκέσει χρόνια, ο εργαζόμενος, αν δεν γνωρίζει τα χρονικά όρια, μπορεί να χάσει τελείως την ωφελούμενη αποζημίωση. Το κυριότερο βέβαια είναι ότι δεν του δίνεται η δυνατότητα να επιστρέψει στην εργασία, με μοναδική εξαίρεση να έχει προσφύγει μέσα στο τρίμηνο από την απόλυση, για ακύρωση και καταχρηστική απόλυση καθώς και να έχει αποδείξει εκδικητικότητα, συνδικαλιστική δράση, άνιση μεταχείριση κ.λπ.

Επιπλέον και πολύ σημαντική συνέπεια της καταγγελίας της σύμβασης μετά την υποβολή μήνυσης, είναι η μη καταβολή του επιδόματος ανεργίας (παρ. 3, αρθρ.7, ν. 1545/1985). Μάλιστα στο πλαίσιο των εντολών από την πλευρά της κυβέρνησης, να κόβονται τα επιδόματα ανεργίας, πλέον όταν στο έντυπο της απόλυσης αναφέρεται ότι η καταγγελία της σύμβασης γίνεται μετά από μήνυση, εκδίδεται απευθείας απορριπτική απόφαση. Επιπλέον η αίτηση δεν μένει σε εκκρεμότητα, ώστε να καταβληθεί το επίδομα σε περίπτωση αθώωσης. Πρέπει πρώτα να αθωωθεί ο εργαζόμενος και μετά μέσα σε 30 ημέρες να υποβάλλει το αίτημα για τη καταβολή, σε περίπτωση που το μάθει ή αν το γνωρίζει.

Η πολυπλοκότητα όλων των παραπάνω διαδικασιών μαζί με το κόστος που αυτές έχουν, αλλά και η πιεστική ανάγκη του κάθε απολυμένου να βρει μια νέα εργασία, ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στις ανάγκες του, είναι αποτρεπτικά ώστε να προσπαθήσει να δικαιωθεί στα δικαστήρια για να λάβει την αποζημίωση και το επίδομα ανεργίας.

Όλα τα παραπάνω προστίθενται στο αντεργατικό οπλοστάσιο με το οποίο έχουν εξοπλιστεί οι εργοδότες από όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, και εξακολουθούν να εξοπλίζονται, επιδιώκοντας να αυξάνουν τα κέρδη τους και παράλληλα να δημιουργούν κλίμα τρομοκρατίας, να χτυπήσουν τη δράση και τη λειτουργία των σωματείων, να βάλουν τους απεργιακούς αγώνες στον γύψο, να πλήξουν τη συλλογική δραστηριότητα των εργαζόμενων. Κατά συνέπεια οι διεκδικήσεις και οι καταγγελίες των εργαζόμενων βαφτίζονται συκοφαντικές δυσφημίσεις, οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις ότι διακόπτουν την παραγωγή κ.α. με εργαζόμενους και εκλεγμένους συνδικαλιστές τους να απολύονται χωρίς καμία υποχρέωση από την επιχείρηση και από το κράτος.

Σύμφωνα με τα παραπάνω ΕΡΩΤΑΤΑΙ η κ. Υπουργός, ποια άμεσα μέτρα θα λάβει η κυβέρνηση για την άρση ή ακύρωση των επίμαχων διατάξεων των παραπάνω Νόμων, ώστε όσοι εργαζόμενοι απολύονται να λαμβάνουν την αποζημίωση που τους αναλογεί και το επίδομα ανεργίας.

Οι Βουλευτές

Στολτίδης Λεωνίδας

Δελής Γιάννης

Έξαρχος Νίκος

Κατσώτης Χρήστος

Καραθανασόπουλος Νίκος

Κομνηνάκα Μαρία

Μεταξάς Βασίλης