ΚΚΕ

συντρόφισσες και σύντροφοι,

Από εδώ, από το Περιστέρι, από τις εργατικές - λαϊκές γειτονιές της Δυτικής Αθήνας, απευθύνουμε πλατύ, μαζικό, ενωτικό αγωνιστικό κάλεσμα σε όλους και όλες που «ασφυκτιούν» από την πολιτική που θυσιάζει τις ανάγκες μας, σε κάθε πτυχή της ζωής μας, για τα κέρδη των λίγων, των καπιταλιστών.

Τώρα είναι η ώρα της μέγιστης δυνατής κινητοποίησης, της οργανωμένης συλλογικής δράσης. Τώρα είναι η ώρα να μιλήσει ο οργανωμένος λαός!

Την Παρασκευή, λοιπόν, τη μέρα της μεγάλης πανελλαδικής απεργίας, τη μέρα που συμπληρώνονται δυο χρόνια από το έγκλημα των Τεμπών, αυτό το έγκλημα του αστικού κράτους, των κυβερνήσεων, της ΕΕ και των εταιρειών, που στέρησε τόσο άδικα τη ζωή σε 57 συνανθρώπους μας, πρέπει πραγματικά η φωνή του λαού και της νεολαίας, να ακουστεί δυνατά, παντού σε όλη την Ελλάδα.

Γι’ αυτό στις ώρες που απομένουν, με όλες μας τις δυνάμεις δίνουμε τη μάχη για να βουλιάξει όλη η χώρα από τα ποτάμια του λαού και της νεολαίας που θα φωνάξουν ξανά «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» στα απεργιακά συλλαλητήρια αγώνα, μνήμης, δικαίωσης των αθώων θυμάτων του εγκλήματος των Τεμπών.

Την Παρασκευή απεργούμε! Κανείς να μην πάει για δουλειά! Οι μηχανές να μείνουν σβηστές, τα γραφεία άδεια, τα ρολά κατεβασμένα.

Κανείς να μην πάει για μάθημα! Τα σχολεία και οι σχολές να μείνουν κλειστές. Κανείς να μη μείνει πίσω στο σπίτι!

Κι όλοι μαζί, εργαζόμενοι, βιοπαλαιστές αυτοαπασχολούμενοι, μαθητές, φοιτητές, γυναίκες, με τα συνθήματά μας, με τα πανό μας, να πλημμυρίσουμε τους δρόμους της Αθήνας, την πλατεία Συντάγματος, τους δρόμους και τις πλατείες όλης της χώρας.

Για να στριμωχτεί κι άλλο η κυβέρνηση της ΝΔ, που είναι ήδη πολύ στριμωγμένη από την παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα, από τα μεγάλα συλλαλητήρια που πραγματοποιήθηκαν μετά από κάλεσμα του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων Τεμπών, από τις κινητοποιήσεις μαθητών και φοιτητών, που έκαναν σαφές ότι η πολύμορφη συγκάλυψη του εγκλήματος, των αιτιών και των ενόχων, δεν πρόκειται να γίνει ανεκτή, δεν θα περάσει!

Για να πέσει στο κενό κάθε προσπάθεια τρομοκράτησης, συκοφάντησης ή χειραγώγησης του αγώνα και των διεκδικήσεων του λαού και της νεολαίας.

Το ΚΚΕ, όπως πάντα, βρίσκεται και θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα, δίνοντας εδώ και βδομάδες τη μάχη της προετοιμασίας του.

Τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ, σε κάθε χώρο δουλειάς και μάθησης, σε κάθε γειτονιά δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, αφιερώνουν όλο τους τον χρόνο, για την μεγάλη επιτυχία της απεργίας, μιας απεργίας που ήδη έχει τρομάξει πολλούς, γι’ αυτό και την πολεμούν ύπουλα, ακόμα κι αυτοί που την υπογράφουν!

Γιατί αυτό που τελικά τρομάζει το σύστημα και τις κυβερνήσεις του είναι να τα βάζει έμπρακτα ο εργαζόμενος με το καπιταλιστικό κέρδος, με αυτόν τον μεγάλο ένοχο για όλα τα αποτρόπαια εγκλήματα που συμβαίνουν παντού γύρω μας, στις απέραντες «κοιλάδες των Τεμπών» αυτού του συστήματος.

Γι’ αυτό και το στίγμα της μεγάλης απεργιακής κινητοποίησης της Παρασκευής, πρέπει να είναι το σύνθημα που γεννήθηκε μέσα στις διαδηλώσεις και τις απεργίες που ξέσπασαν αμέσως μετά το έγκλημα, το σύνθημα που ακούστηκε δυνατά και πέρσι στην απεργία για τον ένα χρόνο από το έγκλημα στα Τέμπη: «Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας»!

Φίλες και φίλοι,

συντρόφισσες και σύντροφοι

Το έγκλημα των Τεμπών, δυο χρόνια μετά, αντί να ξεχνιέται, συνεχίζει να ραγίζει τις καρδιές όλων, να συγκινεί, να προκαλεί οργή και διάθεση για αγώνα, για τη δικαίωση.

Υπάρχουν λόγοι για αυτό. Γιατί αυτό το έγκλημα φωτίζει το χαρακτήρα του σημερινού κράτους ως θεματοφύλακα, εγγυητή και συνεχιστή της αντιλαϊκής πολιτικής όποια κι αν είναι η κυβέρνηση.

(...)

Φίλες και φίλοι,

Στήνουν από κοινού κάλπικα διλήμματα και ερωτήματα που, όπως κι αν τα απαντά ο καθένας τους, το αποτέλεσμα είναι επιζήμιο, τόσο για την έρευνα αυτού καθαυτού του εγκλήματος, όσο και για τις προεκτάσεις που αυτά τα διλήμματα έχουν για τη ζωή του λαού.

Οι μεν της κυβέρνησης της ΝΔ λένε ότι η νομιμότητα τηρείται, ότι οι θεσμοί λειτουργούν, ότι η δικαιοσύνη είναι αξιόπιστη και ανεξάρτητη, ότι το κράτος δικαίου λειτουργεί.

Οι δε της βολικής συστημικής αντιπολίτευσης του ΠΑΣΟΚ του ΣΥΡΙΖΑ και των υπόλοιπων, απαντούν αρνητικά στα παραπάνω, όμως και οι μεν και οι δε, υποκλίνονται στην ιερότητα του σημερινού κράτους, των θεσμών, της ταξικής νομιμότητας και των μηχανισμών του και τσακώνονται στο ποιος είναι αυτός που μπορεί να τα διαφυλάξει σε βάρος του λαού.

Συγκαλύπτουν με μοιρασμένους ρόλους ότι αυτή ακριβώς η περιβόητη «νομιμότητά» τους είναι που προστατεύει και θωρακίζει την «καρδιά» της αδικίας, την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία.

Υποτίθεται «νόμιμα», με βάση τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι σιδηρόδρομοι λειτουργούν με πολύ λιγότερο προσωπικό από όσο χρειάζονται.

«Νόμιμα», με νόμους των ελληνικών κυβερνήσεων και με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, ο σιδηρόδρομος τεμαχίστηκε, ώστε τα πιο κερδοφόρα κομμάτια του να πουληθούν σε ιδιωτικές εταιρείες.

«Νόμιμα», ακόμα και τώρα, δύο χρόνια μετά τα Τέμπη, ο σιδηρόδρομος είναι σε χειρότερη κατάσταση, χωρίς όλα τα απαιτούμενα μέτρα ασφαλείας και μετράμε το ένα μετά το άλλο ατυχήματα, που ευτυχώς δεν έγιναν δυστυχήματα…

Η διορισμένη δικαιοσύνη τους είναι αυτή που κρίνει και αποφασίζει με βάση αυτούς τους άδικους νόμους που ψηφίζουν οι κυβερνήσεις και τα άλλα κόμματα του συστήματος στη Βουλή.

Είναι η ίδια που έχει ήδη ρίξει στα μαλακά βασικούς κατηγορούμενους για προηγούμενα κρατικά εγκλήματα, πριν τα Τέμπη. Είναι η δικαιοσύνη που «σέρνεται» όταν ερευνά τα εγκλήματα του καπιταλισμού και είναι πολύ γρήγορη όταν πρέπει να βγάλει παράνομους εργατικούς αγώνες, όπως ακόμα και τις απεργίες των σωματείων των σιδηροδρομικών για μέτρα ασφαλείας.

Είναι η δικαιοσύνη που χάνει αποδεικτικά και στοιχεία σε υποθέσεις που βρωμάνε από το κεφάλι, αλλά είναι άτεγκτη όταν πρόκειται να αποφασίσει ότι είναι νόμιμες οι περικοπές μισθών, συντάξεων, οι απολύσεις εργαζομένων, όταν πρόκειται να ξεσπιτώσει φτωχούς ανθρώπους, ακόμη και ανάπηρους για να δώσει τα σπίτια τους στα κοράκια των τραπεζών και των funds.

Οι ίδιοι που τώρα τσακώνονται για την ανεξαρτησία και την αξιοπιστία της δικαιοσύνης, δηλαδή η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι οι ίδιοι που στην πρόσφατη συνταγματική αναθεώρηση απέρριψαν την πρόταση του ΚΚΕ να σταματήσει να διορίζεται η ηγεσία των ανωτάτων δικαστηρίων από την εκάστοτε κυβέρνηση.

Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι ως Κόμμα παραιτούμαστε από την αξιοποίηση της όποιας δυνατότητας δίνει το σημερινό θεσμικό πλαίσιο προκειμένου να αναδειχθεί η αλήθεια. Γιατί ευτυχώς υπάρχουν και δικαστές που τιμούν τον όρκο τους.

Αυτό, άλλωστε, κάναμε και με την πρότασή μας για συγκρότηση της Εξεταστικής Επιτροπής και με το πόρισμά μας για την απόδοση πολιτικών και ποινικών ευθυνών.

Πολλοί τότε λοιδόρησαν αυτή την πρόταση, όμως ήταν αυτή που όχι μόνο εισέφερε χρήσιμα στοιχεία, αλλά και εξέθεσε την κυβέρνηση και τους βουλευτές της με τις μεθοδεύσεις που έκαναν για να εμποδίσουν την έρευνα, όπως άλλωστε αναγκάστηκε να παραδεχτεί και ο Μητσοτάκης ένα χρόνο μετά, λέγοντας ότι «δεν ήταν και πολύ καλή στιγμή αυτή η Εξεταστική»...

Έτσι θα δώσουμε τη μάχη και για τη μομφή σε αυτή την κυβέρνηση με το δικό μας σκεπτικό, θα ψηφίσουμε και τις προτάσεις για Προανακριτικές Επιτροπές, θα κάνουμε τα πάντα, ώστε να αξιοποιηθεί το παραμικρό περιθώριο για να φωτιστούν όλες οι πλευρές αυτού του μεγάλου εγκλήματος του κέρδους, που δεν υπολογίζει την ανθρώπινη ζωή.

Γνωρίζουμε, όμως, καλά ότι στο πλαίσιο αυτού του σάπιου πολιτικού συστήματος και των θεσμών του, η τράπουλα είναι σημαδεμένη, υπάρχουν στεγανά, υπάρχει η ομερτά των ενόχων και των υπευθύνων, υπάρχει ένας αρνητικός πολιτικός συσχετισμός που επιτρέπει στην εκάστοτε κοινοβουλευτική πλειοψηφία να καθορίζει το αποτέλεσμα των προανακριτικών και το αν θα ασκηθεί ποινική δίωξη κατά πολιτικών προσώπων.

Γιατί, βλέπετε, έχουν φροντίσει ώστε το άθλιο μπόνους των εδρών, με το οποίο συμφωνούν πλέον όλοι, πλην ΚΚΕ, στο όνομα της “κυβερνησιμότητας”, να δίνει απόλυτη πλειοψηφία στο κυβερνόν κόμμα, και στις εξεταστικές και στις προανακριτικές επιτροπές.

Γιατί, εκτός όλων των άλλων, το τρίο της συγκάλυψης, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, φρόντισε να διασφαλίσει την ειδική ποινική μεταχείριση των πολιτικών προσώπων, μέσω του άρθρου 86 του Συντάγματος και του άθλιου νόμου περί ευθύνης υπουργών, αρνούμενο και στο ζήτημα αυτό την πρόταση του ΚΚΕ για κατάργησή τους, ώστε να δικάζονται και οι υπουργοί όπως ο κάθε πολίτης.

Γι’ αυτό το λόγο, από την πρώτη στιγμή είπαμε -και είμαστε οι μόνοι που το λέμε- ότι μόνο ο λαϊκός παράγοντας με τον αγώνα του, μπορεί να πιέσει πραγματικά, να στριμώξει όσους θέλουν την συγκάλυψη, να φέρει στο φως όλη την αλήθεια.

Φίλες και φίλοι,

συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα και ιδιαίτερα το ενδεχόμενο να συναντηθεί αυτή με την ανάλυση, με την πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, είναι που φοβούνται τα επιτελεία του συστήματος και γι’ αυτό θα επιχειρήσουν, πάνω σε αυτά τα πλαστά διλήμματα ή σε άλλα παρόμοια που μπορεί να βρουν στο μέλλον, να στηρίξουν την προσπάθεια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού.

Γνωρίζουν πολύ καλά ότι καμία αστική κυβέρνηση - ειδικά σε τέτοιες εποχές - δεν μπορεί να μακροημερεύσει. Αργά ή γρήγορα θα έρθει αντιμέτωπη με τις συνέπειες της πολιτικής της, όσο κι αν προσπαθεί να την εξωραΐσει ή να την δικαιολογήσει, όπως κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Σήμερα καταρρέει με πάταγο το παραμύθι με τις «ισχυρές συμμαχίες της χώρας» -με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, το Ισραήλ κλπ- και την «σωστή πλευρά της ιστορίας», πάνω στο οποίο στήθηκε το άλλοθι της κυβέρνησης για μια σειρά ζητήματα, από την ενεργειακή ακρίβεια μέχρι τις πανάκριβες πολεμικές δαπάνες που ψήφισαν από κοινού ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ και χρυσοπληρώνει ο ελληνικός λαός, μόνο και μόνο για να μπορεί το ελληνικό κεφάλαιο να είναι παρόν στις μπίζνες και στους ανταγωνισμούς που διεξάγονται παγκόσμια.

Σήμερα αναδιατάσσονται οι συμμαχίες, που στον καπιταλισμό έχουν πάντα εύθραυστο χαρακτήρα ευκαιρίας και λυκοφιλίας, όπως έλεγε πάντα το ΚΚΕ και κάποια φυντάνια το ειρωνεύονταν.

Σήμερα τινάζεται στον αέρα αυτό το αφήγημα της κυβέρνησης ή ακόμη βγαίνουν και νέα πρόσωπα να υπηρετήσουν το νέο αφήγημα.

Το σύστημα γνωρίζει πολύ καλά ότι σε συνθήκες όπως οι σημερινές, η ανάγκη για «πολιτική σταθερότητα», για «ομαλότητα», για «κοινωνική συνοχή» και «ειρήνη», όπως βαφτίζουν αυτοί το σιωπητήριο διεκδικήσεων για τον λαό, είναι περισσότερο από πότε αναγκαία.

Κι όταν αυτό δεν μπορεί να το εξασφαλίσει η σημερινή κυβέρνηση, τότε θα αναζητήσουν την επόμενη, από την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Άλλωστε, τα κόμματα του συστήματος υπάρχουν για να υπηρετούν το σύστημα και όχι το αντίθετο...

Γνωρίζουν, επίσης, πολύ καλά ότι για να παιχτεί το παιχνίδι της πολιτικής σταθερότητας και της κυβερνητικής εναλλαγής, χρειάζονται πολλά δεκανίκια, διαφορετικά, το σύστημα χάνει την ισορροπία του και τα κάλπικα δίπολα δεν λειτουργούν.

Χρειάζονται και η φιλελεύθερη εκδοχή, όπως λέμε ΝΔ, και η σοσιαλδημοκρατική εκδοχή, όπως λέμε ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ με τα παρακλάδια τους, που σήμερα χωλαίνει, χρειάζεται και η δήθεν “αντισυστημική”, όπως λέμε Κωνσταντοπούλου, Βελόπουλος, Λατινοπούλου...

Και λέμε «δήθεν» και καλούμε τον κόσμο που προβληματίζεται και προσπαθεί να σκεφτεί έξω από τα στενά όρια του συστήματος, να αναλογιστεί τι είναι τελικά «σύστημα»;

ΣΥΣΤΗΜΑ είναι ο καπιταλισμός, δηλαδή αυτός ο κοινωνικός, πολιτικός και οικονομικός σχηματισμός στον οποίον ζούμε και ζει ολόκληρος ο πλανήτης σήμερα, που τις κρίσεις του, αλλά και την ανάκαμψή του, τα πληρώνει πάντα η εργατική - λαϊκή πλειοψηφία.

ΣΥΣΤΗΜΑ είναι η οικονομία που βασίζεται σε εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής, στην οποία ο εργάτης πουλάει την εργατική του δύναμη και ξεζουμίζεται σε ένα εργασιακό καθεστώς γαλέρας που επιβλήθηκε από τα μνημόνια και που, παρά το ότι τα μνημόνια έχουν τελειώσει, οι νόμοι τους είναι όλοι σε ισχύ.

ΣΥΣΤΗΜΑ είναι η οικονομία του κεφαλαίου, το οποίο επενδύει και αναπτύσσει εκεί που μπορεί να αναπτύξει πιο γρήγορο κέρδος, ενώ ενδιαφέρεται για τις κοινωνικές ανάγκες μόνο στον βαθμό που η μερική κάλυψή τους πρόκειται να του αποφέρει κέρδος.

ΣΥΣΤΗΜΑ είναι οι διεθνείς συμμαχίες στις οποίες έχει εντάξει τη χώρα η τάξη που έχει την εξουσία. Η ΕΕ που δίνει τις κατευθύνσεις της αντιλαϊκής πολιτικής σε κάθε τομέα της ζωής μας και το ΝΑΤΟ που εξαπολύει πολέμους και επεμβάσεις αξιοποιώντας το έδαφος της χώρας μας, που για τους σχεδιασμούς του πληρώνουμε υπέρογκους εξοπλισμούς.

Ποιος μπορεί, στ’ αλήθεια, να χαρακτηριστεί αντισυστημικός αν δεν μιλάει για το κεφάλαιο, το κέρδος, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ;

ΣΥΣΤΗΜΑ είναι και οι θεσμοί που αποστολή έχουν να θωρακίζουν και να διαιωνίζουν αυτή την εξουσία και αυτή την οικονομία, όπως η αστική δικαιοσύνη. Και δεν μπορεί βέβαια να θεωρείται αντισυστημικός όποιος πασχίζει να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη του λαού σε αυτούς τους θεσμούς, τώρα που αυτή η εμπιστοσύνη δείχνει να κλονίζεται.

ΣΥΣΤΗΜΑ είναι τα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν αυτή τη χώρα και τα αποκόμματα που δημιουργήθηκαν από αυτά.

Γιατί τι ήταν η Κωνσταντοπούλου; Δεν ήταν πρόεδρος της Βουλής της ”πρώτης φοράς Αριστεράς” της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, που θα καταργούσε τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο και αντί για αυτό καταχώνιαζε τις προτάσεις νόμου του ΚΚΕ που προέβλεπαν κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων;

Τι είναι ο Βελόπουλος; Δεν ήταν βουλευτής του Καρατζαφέρη όταν ψήφισε το πρώτο μνημόνιο και μετά, όταν συγκυβερνούσε με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ στα πλαίσια της κυβέρνησης του τραπεζίτη Παπαδήμου;

Η Λατινοπούλου; Αυτή δεν ήταν μέχρι πρόσφατα στη ΝΔ του Μητσοτάκη και σήμερα στηρίζει φανατικά τη νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ με πρόεδρο τον δισεκατομμυριούχο Τραμπ;

Αυτά όλα είναι που συνθέτουν ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, δηλαδή τον μεγάλο αντίπαλο που έχουν οι Έλληνες εργαζόμενοι και εργαζόμενες απέναντί τους. Αυτόν τον αντίπαλο και τους πολιτικούς υπηρέτες του πρέπει πιο αποφασιστικά να αμφισβητήσουμε και να αναμετρηθούμε μαζί τους.

Γιατί «οξυγόνο» μπορούμε να κερδίσουμε μόνο αν ξεμπερδέψουμε με το σύστημα που μας φέρνει ασφυξία. Να μην του δώσουμε ανάσες τώρα που καίγονται τα χαρτιά του, και προσπαθεί να φτιάξει τα επόμενα.

Μπορεί αυτός ο αντίπαλος να μοιάζει σήμερα πολύ ισχυρός, όμως μόνο άτρωτος δεν είναι.

Αντίθετα, τα αδιέξοδά του γίνονται όλο και πιο εμφανή και μαζί με τα δεινά που προκαλούν στους λαούς, δημιουργούν και τις προϋποθέσεις για να βγουν οι λαοί ορμητικά στο προσκήνιο, να γίνουν καταλύτες των εξελίξεων σε κάθε χώρα, και στην Ελλάδα.

Σε αυτή την υπόθεση δίνει όλες του τις δυνάμεις το ΚΚΕ.

Δίνουμε το χέρι σε όποιον σηκώνεται απέναντι στο σύστημα της φτώχειας και της αδικίας.

Ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ, στα κόμματα της συστημικής αντιπολίτευσης, στην Ευρωπαϊκή Ένωση των μονοπωλίων.

Η λύση είναι «μπροστά» και όχι σε δοκιμασμένες συνταγές που φέρνουν απογοήτευση και διαψεύσεις και μας πάνε πίσω.

Εμπιστοσύνη δείχνουμε στη δύναμη του οργανωμένου εργατικού – λαϊκού κινήματος να καθορίσει τις εξελίξεις προς όφελός του μέχρι τέλους.

Εμπιστοσύνη δείχνουμε στο δίκιο μας, στην πάλη για μία νέα οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, όπου οι ζωές μας δε θα κοστίζουν, όπου η ικανοποίηση των αναγκών του λαού και της κοινωνίας θα είναι το κίνητρο ανάπτυξης της οικονομίας, όπου θα καταργηθεί το καπιταλιστικό κέρδος και ο λαός θα έχει στα χέρια του την εξουσία.

Στην κοινωνία που τα μεγάλα εργοστάσια, οι υποδομές θα κοινωνικοποιηθούν και με κεντρικό, επιστημονικό σχεδιασμό θα αναπτύσσονται όλες οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, με στόχο τη λαϊκή ευημερία και όχι για να κερδοφορούν μία χούφτα παράσιτα.

Κοιτώντας μπροστά δίνουμε με αποφασιστικότητα όλες τις μάχες που βρίσκονται σήμερα σε εξέλιξη.

Τις ώρες που απομένουν, κάνουμε τα πάντα για να είναι η απεργία της Παρασκευής η μεγαλύτερη των τελευταίων πολλών ετών.

Για να αποτύχουν όσοι φοβούνται τη λαϊκή παρέμβαση.

Για να βγει ο λαός μας πιο δυνατός για τους επόμενους αγώνες που πρέπει να δοθούν.