Από το βιβλίο “Εγκληματίας Σκέψης”- Φυλακές Δομοκού 2021

Ο “Πάνδημος Κόσμος”, ο οποίος έρχεται σύμφωνα με τον Χάιντεγκερ, ο οποίος διαβλέπει την έλευση του από τις αρχές ακόμη της δεκαετίας του 1950 δεν είναι παρά το αποτέλεσμα διεργασιών τριών ολόκληρων αιώνων από την πρώτη εμφάνιση του “Διαφωτισμού” στο όνομα της “νεωτερικότητας”, ενός νεοφανούς όρου, ο οποίος όλο και περισσότερο πυκνά εμφανίζεται στα δήθεν βαθυστόχαστα κείμενα των απολογητών της παγκοσμιοποίησης. Αυτή, λοιπόν, η “θαυμαστή” νεωτερικότητα ως δόγμα απαράβατο θέλει το οτιδήποτε “νέο” να είναι και καλό και αντίστοιχα το οτιδήποτε “παλαιό” κακό.

Απαραίτητη είναι κατά τούτο η αποκαθήλωση της Ιστορίας και η πλήρης συντριβή κάθε παραδόσεως. Οι “κοσμοπόλεις” ως δείγμα ενός καταρρέοντος πολιτισμού σαν σημάδι της “Παρακμής της Δύσεως”, όπως εμπνευσμένα κατέδειξε ο Όσβαλντ Σπένγκλερ, είναι ενώπιόν μας. Δεκάδες πόλεις σήμερα στον κόσμο είναι πλέον τερατουπόλεις με πληθυσμό μεγαλύτερο των… δέκα εκατομμυρίων! Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Παρίσι, Μόσχα, Πεκίνο, Κωνσταντινούπολις, Δελχί και τόσες άλλες δεν είναι πλέον πολιτείες κατοίκων, αλλά μία χοάνη γεμάτη ανθρωπομάζες χωρίς την οποιαδήποτε συνοχή, ταυτότητα εθνική, ειρμό ηθικό. Οι άνθρωποι προχωρούν στους πολύβουους δρόμους και δίπλα τους πεθαίνουν, δολοφονούνται άλλοι άνθρωποι και αυτοί συνεχίζουν να περπατούν αδιάφοροι ή μάλλον βαθειά φοβισμένοι.

Όλα αυτά είναι έργα της “νεωτερικότητας”, που κάποτε ήταν “διαφωτισμός”, ύστερα βιομηχανική ή Γαλλική επανάσταση, μετά ανθρώπινα δικαιώματα, μετά αντιφασισμός και αντιρατσισμός και στις ημέρες μας παγκοσμιοποίηση …

Χαρακτηριστικό δείγμα αυτού του “θαυμαστού καινούργιο κόσμου” της νεωτερικότητας η Ελλάδα του 21ου αιώνος. Δεν φτάσαμε ακόμη στην τελική ευθεία, αλλά προς τα εκεί πάμε. Οι “κοσμοπόλεις” σε κλίμακα Ελληνική είναι πραγματικότητα. Σε μία χώρα με πληθυσμό λίγο μεγαλύτερο των δέκα εκατομμυρίων σχεδόν τα… επτά(!) ζουν σε δύο πολεοδομικά συγκροτήματα των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης. Ερημώνει η ύπαιθρος και τα νησιά όλο και περισσότερο και έχουν πυκνώσει οι κατ’ ουσίαν ΑΝΕΣΤΙΟΙ πληβείοι στην ψυχή στα αστικά κέντρα. Από την άλλη πλευρά, οι περισσότεροι σήμερα Έλληνες έχουν μηδενική ιστορική παιδεία, αγνοούν το παρελθόν και έτσι άβουλοι πορεύονται προς το μέλλον και παθητικά αποδέχονται το οποιοδήποτε παρόν και στην καλύτερη περίπτωση αγωνιούν. Ποιος θα ξεχάσει τις έρευνες σε νέους μαθητές και τα ερωτήματα για το τι έγινε το 1821, το 1940 και τις τραγελαφικές απαντήσεις των νέων Ελλήνων γιατί όσο πιο νέοι, τόσο μεγαλύτερη η άγνοια, η αμάθεια, η α-παιδεία. Και αυτή είναι η Ελλάδα που έρχεται, μία χώρα του ΤΙΠΟΤΕ!