ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Ο Ιουδαίος ιστορικός Μπίλ Ρουμπινστάϊν, καθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Αμπερύσβιθ και μέλος της βρετανικής «Βασιλικής Ιστορικής Εταιρίας», είχε γράψει χαρακτηριστικά προ 28 ετών (The left, the right and the Jews / Λονδίνο –Croom Helm, 1982): “Στην Αμερική 57 από τους 500 εθνικούς ηγέτες που ήταν γνωστό το θρήσκευμά τους, ήσαν Ιουδαίοι στην καταγωγή, ποσοστό 11,4%. Το υψηλότερο ιουδαϊκό ποσοστό που υπήρχε μεταξύ των ποικίλων κυρίαρχων τάξεων, εμφανιζόταν μεταξύ των αρχόντων των ΜΜΕ, όπου οι Ιουδαίοι έφθαναν το 25,8% του καταγεγραμμένου συνόλου.»

Και επίσης : «Οι εφημερίδες με την μεγαλύτερη κυκλοφορία στην Αμερική όπως “Commentary”, “The Public Interest”, “The New York Review of Books”, “New Republic” και “Partisan Review”, είτε είναι εξ ολοκλήρου ιουδαϊκές, είτε περιέχουν δυσανάλογα ιουδαϊκή εισροή.»

Ο Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας και κριτικός Γουώλτερ Φράνσις Κερ έγραψε το 1967 στο βιβλίο (Tragedy and Comedy – CLARION BOOKS) : «… Αυτό που συνέβη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο είναι ότι, η αμερικανική ευαισθησία έχει κατά ένα μέρος εξιουδαϊσθεί. Είναι περισσότερο ιουδαϊκή απ’ οτιδήποτε άλλο. Ο στοιχειωδώς εγγράμματος αμερικανικός νους κατέληξε σε κάποιο βαθμό να σκέφτεται ιουδαϊκά με την βοήθεια πάντοτε του Χόλυγουντ. Του το δίδαξαν κι ήταν έτοιμος γι’ αυτό. Μετά τους ανθρώπους της διασκέδασης και τους διηγηματογράφους, ήρθαν οι Ιουδαίοι πολιτικοί και θεολόγοι.»